Uit mijn Biodanza boek:
Vertrouwen in het systeem
Het vertrouwen van de Biodanza docent in het systeem waar hij of zij mee werkt is van grote invloed op de werking ervan. Persoonlijk ben ik begonnen dat soort vertrouwen te ontwikkelen tijdens het jarenlang werken met een andere methode genaamd Team Syntegrity (voor ik Biodanza ontdekte).
Team Syntegrity is een methode waarmee je met een groep facilitatoren veranderingsprocessen in groepen kunt begeleiden. De methode is ontwikkeld door Stafford Beer een systeemdynamicus uit Engeland. Op basis van een geometrische vorm (icosaëder) worden de relaties tussen ongeveer dertig mensen volledig gelijkwaardig opgebouwd. Binnen een heel precies omschreven protocol onderzoeken deelnemers een vraagstuk dat ze zelf formuleren en zoeken ze op gelijkwaardige wijze naar oplossingen, waarvoor ze zelf ook de verantwoordelijkheid nemen ten aanzien van het implementeren ervan.
Als facilitator van deze methode heb je grote invloed, juist wanneer je niet ingrijpt in het proces dat je faciliteert. Dat klinkt tegenstrijdig. Je kunt je afvragen wat een facilitator dan doet als hij niets doet? Je leert als facilitator vanuit het hier en nu aanwezig te zijn zonder je af te vragen: “welke interventie is hier nodig?” Niet ingrijpen vraagt een enorm vertrouwen in het proces dat je faciliteert. Een gebrek aan vertrouwen zal je aanzetten tot ingrijpen, wat het zelfoplossend, zelflerend en zelfhelend vermogen van deelnemers in het proces, juist ondermijnt.
Ik heb jarenlang geoefend in het helemaal aanwezig zijn, zonder in te grijpen, zelf wanneer het angstzweet me op de rug stond (een oefening die nooit eindigt). Met groepen hoogopgeleide, welbespraakte, slimme, politici, therapeuten, artsen, beleidsmakers of managers is dit vaak een enorme uitdaging. Hun inhoudelijke kennis kan erg intimiderend zijn en je kunt daardoor verleid worden in te grijpen en daarmee alles juist verknoeien (je ontneemt ze daarmee de mogelijkheid zelf oplossingen te vinden). Niet ingrijpen bevestigt en ondersteunt het helende, wijze, vermogen van de deelnemers. Je vertrouwen en aanwezigheid als docent versterkt dit vermogen… maar alleen wanneer je niet ingrijpt en de methode haar werk laat doen.
“Every patient carries her or his own doctor inside.” - Albert Schweitzer
Je kunt alles doen om het proces mogelijk te maken, maar je kunt niets doen om het proces te dwingen zich te ontvouwen. Je kunt van een rups geen vlinder maken door de cocon voor hem open te maken. Een bijzondere oefening voor een docent.
Dit vertrouwen gebruik ik ook in het begeleiden van deelrondes & communicatie in groepen. Ik schreef een boek over een methode die ik ontwikkelde “Het CirkelProces”; De kracht van aandacht en affectie in (groeps)communicatie. Het beschrijft een heel uitgebreide versie van deelrondes zoals die ook binnen Biodanza worden gebruikt, maar dan met veel communicatie vaardigheden en oefeningen. Ook bij die methode is het vertrouwen in de deelnemers een essentieel onderdeel.
Ook bij Biodanza ontdek ik steeds weer dat de kracht van docenten enorm afhangt van hun diepe vertrouwen in de methode en het durven loslaten van het “ingrijpen”. Ervaren docenten varen steeds meer op de eenvoud van de methode en laten het verlangen allerlei “eigen” toevoegingen, aanpassingen en combinaties met andere methoden los. Wat niet betekent dat Biodanza docenten zich niet bekwamen in het werken met andere methoden zoals Mindfulness, Haptonomie, Yoga & communicatie. Ze brengen wel hun opgedane ervaring en wijsheid in de lessen, maar blijven Biodanza lessen geven vanuit de oorspronkelijke essentie en eenvoud.
“Any problem in the world can be solved by dancing." - James Brown
Geen opmerkingen:
Een reactie posten