Gedifferentieerde en ongedifferentieerde liefde

Aspecten van Affectiviteit

Ons potentieel van Affectiviteit is de capaciteit tot het ervaren van liefde, solidariteit, generositeit, een gevoel van erbij te horen en van verwantschap. Het is het vermogen tot scheppen van eenheid, van het zich betrokken voelen bij het leven. Voor Rolando Toro, is affectiviteit de “intelligentie van de soort”. Het is het geven en ontvangen van tederheid en liefde. Het genieten van vriendschap, het delen met elkaar en het respecteren van elkaar. Affectie is onze natuurlijke mogelijkheid tot liefhebben en genegenheid ervaren. Met behulp van affectiviteit identificeren we ons met andere mensen en zijn we in staat om hen te begrijpen, lief te hebben, te beschermen en indien nodig ook te begrenzen en onszelf te verdedigen.

Each contact with a human being is so rare, so precious, 

one should preserve it. - Anais Nin

Indicatoren voor affectiviteit zijn het vermogen om:

• Je empathisch met mensen te kunnen identificeren (die mens te voelen als een deel van jezelf)
• Tederheid voor anderen te voelen
• Je oprecht uit te kunnen drukken en open kunnen communiceren
• Affectie kunnen geven en ontvangen
• Je in te spannen voor het welzijn van anderen
• Jezelf te geven
• Naar anderen luisteren
• Andere mensen op waarde te schatten
• Met mensen verbonden te zijn zonder onderscheid op basis van ras of andere vormen van verscheidenheid

Zowel het vermogen tot gedifferentieerde liefde (gericht op 1 persoon) als ongedifferentieerde liefde (gericht op de mensheid) wordt in de lessen wakker gemaakt.

Affectiviteit is een uiting van de identiteit. Mensen met een zwakke identiteit zijn niet goed in staat om lief te hebben; ze zijn bang voor verscheidenheid en hun banden met andere mensen zijn sneller defensief. Voor het ontwikkelen van affectiviteit is het dus van belang ook de identiteit te ontwikkelen. Rolando ziet de affectiviteit als de basis van alle vormen van intelligentie. “De genialiteit van de soort is niet gelegen in zijn intelligentie, maar in zijn affectiviteit ten opzichte van tolerantie, mededogen, vriendschap en liefde”.

Persoonlijk

Ik heb veel over affectiviteit geleerd en over mijn vermogen tot ongedifferentieerde liefde van Frans Konijn (de man van Miranda van Keulen - mede directeur van de Biodanza school Amsterdam). Hij danste mee in opleiding en ik ben dol op hem. In het begin van de opleiding was het alsof het paradijs van liefde en contact voor me open ging. Maar heel vaak voelde ik me ook schuldig. Ik was gewend aan gedifferentieerde liefde. Je houdt van je man en daar ben je intiem mee en verder ben je voorzichtig. Door Biodanza opende die beperkende gedachte zich. Ik merkte dat ik liefde kon voelen voor veel mensen. Ik vond het fijn met andere mannen te dansen, maar ook met andere vrouwen. Achteraf voelde ik me dan soms heel schuldig. Want ik ben dol op mijn eigen man.

Op een keer vertelde ik over mijn onzekerheid aan Frans en hij vertelde me het verhaal van de donsjes. Een sprookje over affectie van Claude Steiner. Het gaat over de kracht van ongedifferentieerde liefde. Alles in mij zei JA tegen dit verhaal. En daarna stond ik me toe mijn hart verder te openen voor meer mensen (wat ook betekent dat ieder paar, samen zijn eigen grenzen onderzoekt en op elkaar afstemt, want ook dat is affectie). Je kunt het verhaal op mijn site downloaden. HIER. 

Het heet op mijn site een sprookje over affectie. Ik heb het een beetje hertaald vanuit het origineel. Voel je vrij om het naar hartenlust te verspreiden. Want.....

What the world needs now is love sweet love...

Sas